Aria Sinclair

Nagpakasal ako sa isang lalaking hindi ako mahal.
Nang ako'y maling akusahan ng ibang mga babae, hindi lang siya hindi tumulong, kundi kumampi pa siya sa kanila para ako'y saktan at apihin...
Lubos akong nadismaya sa kanya at hiniwalayan ko siya!
Pagbalik ko sa bahay ng mga magulang ko, sinabi ng tatay ko na ipapamana niya sa akin ang bilyon-bilyong ari-arian, at ang nanay at lola ko'y labis akong inalagaan, kaya't naging pinakamasayang babae ako sa buong mundo!
Sa puntong ito, nagsisi ang lalaking iyon. Lumapit siya sa akin, lumuhod, at nakiusap na magpakasal ulit kami.
Kaya, sabihin mo sa akin, paano ko parurusahan ang lalaking ito na walang puso?

Napakabagsik ng aking madrasta. Nilagyan niya ng gamot ang inumin ko at ipinadala ako sa kama ng ibang lalaki. At ang mas malala pa, kinabukasan, may grupo ng mga reporter na naghihintay sa labas ng pintuan...

Mamahalin mo ba ang isang taong nanakit sa'yo?
Mamahalin mo ba ang isang taong labis mong kinamumuhian?
Kapag lumuhod ang taong ito para mag-propose sa'yo, sasabihin mo bang oo?

Para mabayaran ang pagpapagamot ng aking ina, napilitan akong pumasok sa isang maruming kasunduan: kailangan kong isuko ang aking pagkabirhen at makipagtalik sa isang matandang pangit na lalaki.
Ngunit may nangyaring hindi inaasahan. Sa dilim, ang taong nakipagtalik sa akin ay hindi ang pangit na matandang lalaki, kundi isang guwapo at kaakit-akit na binata...

Pinakasalan ko ang isang lalaking hindi ako mahal.
Nang may mga babaeng nag-akusa sa akin ng kasinungalingan, hindi lang niya ako tinulungan, kundi kumampi pa siya sa kanila para apihin at saktan ako...
Lubos akong nadismaya sa kanya at hiniwalayan ko siya!
Pagbalik ko sa bahay ng mga magulang ko, sinabi ng tatay ko na ipapamana niya sa akin ang bilyon-bilyong ari-arian, at ang nanay at lola ko ay inalagaan ako, kaya naging pinakamasayang babae ako sa buong mundo!
Sa puntong ito, nagsisi ang lalaking iyon. Lumapit siya sa akin, lumuhod, at nakiusap na magpakasal ulit kami.
Kaya, sabihin mo sa akin, paano ko parurusahan ang lalaking ito na walang puso?

Alam mo ba kung gaano kababa ang isang tao kapag nagmamahal?
Hayaan mong sabihin ko sa'yo, maaari itong maging kasing baba ng alikabok, kasing mura ng pinakamurang bilihin sa mundo!
Alam mo ba kung gaano kasakit ang magmahal ng isang taong hindi ka mahal?
Hayaan mong sabihin ko sa'yo, parang hawak mo ang isang matalim na kutsilyo; habang mas mahigpit mong hinahawakan, mas tumatagos ang talim nito sa'yo, iniiwan kang duguan at wasak...

Ako'y tinakot at pinilit na akuin ang kasalanan ng iba, na nagdala sa akin sa kulungan. Hindi lang iyon, kundi pinilit din akong makipagtransaksyon ng malaswang sekswal. Kailangan kong ialay ang aking pagkabirhen sa isang lalaking nasa bingit ng kamatayan...

Sure, here is the translation of the provided English novel excerpt into Filipino language, following the key requirements and translation principles:


Sa isang maliit na baryo sa gitna ng kabundukan, may isang dalagang nagngangalang Maria. Siya ay kilala sa kanilang lugar bilang isang masayahin at masipag na babae. Ngunit sa kabila ng kanyang mga ngiti, may tinatago siyang sakit sa kanyang puso.

Isang araw, habang siya'y naglalakad sa tabing ilog, nakita niya si Juan, ang kanyang dating kasintahan. Matagal na silang hindi nagkikita mula nang maghiwalay sila. Si Juan ay may kasamang ibang babae, at kitang-kita sa kanilang mga mata ang kaligayahan.

"Maria, kamusta ka na?" bati ni Juan na may ngiti sa labi.

"Okay lang naman ako, Juan. Ikaw, kamusta na?" sagot ni Maria, pilit na pinipigilan ang luha.

"Masaya ako ngayon, Maria. Si Ana nga pala, ang bago kong kasintahan," pakilala ni Juan.

"Hi, Ana. Nice to meet you," sabi ni Maria, kahit na ang puso niya'y tila dinudurog.

Habang nag-uusap sila, hindi maiwasan ni Maria na maalala ang mga masasayang alaala nila ni Juan. Ang mga tawanan, ang mga pangarap na binuo nila, at ang mga pangakong binitiwan. Ngunit ngayon, lahat ng iyon ay tila isang panaginip na lang.

Pagkatapos ng ilang minuto, nagpaalam na si Juan at Ana. Naiwan si Maria sa tabing ilog, nag-iisa. Umupo siya sa isang malaking bato at hinayaan ang mga luhang bumuhos.

"Bakit ganito, Diyos ko? Bakit kailangan kong maranasan ang ganitong sakit?" bulong ni Maria sa hangin.

Sa kabila ng lahat, alam ni Maria na kailangan niyang magpatuloy. Alam niyang darating din ang araw na maghihilom ang kanyang sugatang puso. Ngunit sa ngayon, kailangan niyang harapin ang sakit at tanggapin ang katotohanan.

Ibinigay ko ang lahat para sa aking asawa, tinulungan ko siyang makamit ang malaking tagumpay sa kanyang karera. Ngunit pagkatapos niyang magtagumpay, walang awa niya akong pinahiya, tinapakan, at iniwan. Sa huli, ako na pinakanatatakot sa lamig, bumagsak sa nagyeyelong niyebe, ang katawan ko'y balot ng dugo...

（Lubos kong inirerekomenda ang isang aklat na hindi ko mabitawan sa loob ng tatlong araw at gabi. Sobrang nakaka-engganyo at dapat basahin. Ang pamagat ng aklat ay "Madaling Diborsyo, Mahirap na Pag-aasawa Muli." Maaari mo itong hanapin sa search bar.）

Inabuso ako ng aking amang-kandili, at ang aking madrasta ay isang kasuklam-suklam na bruha na madalas akong inaapi at pinapahamak. Ang lugar na ito ay hindi na tahanan para sa akin; ito'y naging isang hawla, isang buhay na impiyerno!
Sa mga sandaling ito, natagpuan ako ng aking tunay na mga magulang at iniligtas mula sa impiyerno. Akala ko dati na sila'y napakahirap, ngunit ang katotohanan ay lubos akong nagulat!
Ang aking tunay na mga magulang pala ay mga bilyonaryo, at sobra nila akong minahal. Naging prinsesa ako na may kayamanang nagkakahalaga ng bilyon. Hindi lang iyon, may isang guwapo at mayamang CEO na baliw na baliw sa paghabol sa akin.
(Huwag mong bubuksan ang nobelang ito nang basta-basta, o baka hindi mo na mapigilan ang pagbabasa nito ng tatlong araw at gabi...)