Hoofdstuk 9 Een gekwalificeerde ex moet zo goed als dood zijn
Regina hield haar telefoon vast en wierp een blik op Douglas. Hij zat daar nonchalant, haar stilletjes observerend. Hoewel zijn uitdrukking kalm was, voelde Regina zich een beetje nerveus.
"Regina, waar ben je? Het is al een maand. Je zou er nu wel overheen moeten zijn, toch?" Philips ongeduldige stem had een vleugje arrogantie. Het was alsof zijn telefoontje een gunst was waarvoor ze dankbaar moest zijn.
Regina wilde geen tijd meer aan hem verspillen, maar ze vond dat sommige dingen duidelijk moesten worden gemaakt.
Dus zei ze rustig: "Philip, het is voorbij. En het gaat je niets aan waar ik ben."
Philip stak een sigaret op, nam een hijs en blies de rook uit. Na een korte pauze sprak hij: "Regina, speel gewoon mee. Ik kan je alles geven wat je wilt," hield hij vol.
Regina vond zijn voorstel zowel irritant als absurd. "Ooit gehoord van het gezegde dat een goede ex als een geest is – stil en onzichtbaar? De beste manier om respect te tonen is om niet binnen te dringen," beet ze terug.
Even voelde Philip alsof hij hallucineerde. "Behandel je me alsof ik dood ben?" vroeg hij ongelovig.
Regina dacht, 'Precies, in mijn hart heb ik je allang begraven.' Philips woede laaide op. Een vreemde emotie borrelde in hem op, als een steen die in zijn borst vastzat. Philip wist dat er geen betere vervanging was dan Regina.
Hij dacht, 'Misschien vind ik nooit meer iemand zoals zij.' Tijdens de maand dat Regina verdween, probeerde Philip contact met haar op te nemen, maar ze blokkeerde hem. Dit was een primeur. Philip voelde een hoofdpijn opkomen. Hij drukte de sigaret uit in de asbak en zei: "Regina, overdrijf niet." Hij dacht, "Ze kan het niet beëindigen voordat ik dat doe, hoe dan ook."
Regina was meestal niet slechtgehumeurd, of beter gezegd, ze hield niet van het gevoel de controle over haar emoties te verliezen. Maar ze wist dat woede niets zou oplossen.
"Het is echt voorbij," zei ze, hing op en zette haar telefoon uit. Ze wierp een blik op Douglas die op de bank zat, terwijl ze haar woorden in haar hoofd ordende.
Maar voordat ze kon spreken, vroeg Douglas: "Was dat je ex?"
"Ik weet niet zeker of hij zelfs als mijn ex telt," antwoordde ze.
Douglas beheerste zijn emoties en zei nonchalant: "Wat bedoel je?"
"Onze relatie was alleen bekend bij zijn vrienden. Misschien was ik in hun ogen gewoon een..." Douglas keek naar Regina, zijn blik diep en kolkend. Zijn ogen weerhielden haar ervan zichzelf te kleineren. "Het wordt laat. Je kunt beter eerst rusten," zei hij.
Regina dacht, 'Ons huwelijk is een contractueel huwelijk. Hij hoeft zich niet om mijn verleden te bekommeren. Zijn onverschilligheid is simpelweg omdat hij niet van me houdt.'
"Goedenacht," zei Regina, terwijl ze rustig naar de slaapkamer liep. Ze ging op het bed liggen en sloot haar ogen. Het diepblauwe beddengoed, hoewel nieuw, droeg altijd Douglas' geur. In deze onbekende omgeving was Regina's slaap onrustig. Wat haar nog meer verontrustte, was een droom, een droom van die nacht, een nacht van verlangen en schaamte.