Rozdział 129: Riley

Krzyki Sofii rozdzierają ciszę, surowe i desperackie, jakby coś we mnie się rozrywało. Dźwięk jest czystą paniką, przerywaną i dławiącą się jej własnymi łzami, a każdy krzyk przeszywa mnie na wskroś, pozostawiając pustkę i bezradność. Moje ręce drżą, gdy wpatruję się w drzwi szafy, każdy instynkt kr...