Rozdział 249

Nie odzywam się, dopóki nie opuścimy Marmuru.

Nawet po tym, jak korytarze zmieniają się z szklanych na stalowe, z upiornego niebieskiego światła na fluorescencyjny blask, nie mówię nic. Czuję obecność Wake'a obok mnie, cichego i napiętego jak sprężyna, każdy ruch powściągliwy z przesadną precyzją. W...