DWADZIEŚCIA PIĘĆ | JAK BYĆ NORMALNYM

„Mamo?” wołam, gdy wracam do domu, rzucając plecak na podłogę w swoim pokoju. Odpowiada mi cisza. Hm. Krótko rozglądam się po domu, zanim wychodzę do szklarni. Ulga przepływa przez mnie, gdy widzę ją sadzącą rośliny w nieużywanym rogu.

„O, jesteś w domu,” uśmiecha się do mnie zza rzędu zieleni, p...