Jaylee

"Przecież wiesz, że nie wolno ci rozmawiać z żadnym z innych szefów!"
"Nie, powiedziałeś, że nie mogę pieprzyć się z żadnym z szefów, a nie że nie mogę z nimi rozmawiać."
Alex zaśmiał się bez humoru, jego usta wykrzywiły się w szyderczym uśmiechu. "On nie jest jedyny. Czy myślałaś, że nie wiem o innych?"
"Serio?"
Alex ruszył w moją stronę, jego potężna klatka piersiowa przycisnęła mnie do ściany, a jego ramiona uniosły się po obu stronach mojej głowy, zamykając mnie w pułapce i wywołując falę gorąca między moimi nogami. Pochylił się do przodu, "To ostatni raz, kiedy mnie nie szanujesz."
"Przepraszam-"
"Nie!" warknął. "Nie jesteś przepraszająca. Jeszcze nie. Złamałaś zasady i teraz je zmienię."
"Co? Jak?" jęknęłam.
Uśmiechnął się złośliwie, gładząc moje włosy za głową. "Myślisz, że jesteś wyjątkowa?" Prychnął, "Myślisz, że ci mężczyźni są twoimi przyjaciółmi?" Ręce Alexa nagle zacisnęły się w pięści, brutalnie odciągając moją głowę do tyłu. "Pokażę ci, kim naprawdę są."
Przełknęłam szloch, gdy mój wzrok się zamazał i zaczęłam się przeciw niemu szarpać.
"Nauczę cię lekcji, której nigdy nie zapomnisz."


Romany Dubois właśnie została porzucona, a jej życie wywróciło się do góry nogami przez skandal. Kiedy notoryczny przestępca składa jej ofertę, której nie może odrzucić, podpisuje kontrakt wiążący ją z nim na rok. Po jednym małym błędzie jest zmuszona zadowolić czterech najbardziej niebezpiecznie zaborczych mężczyzn, jakich kiedykolwiek spotkała. Jedna noc kary przeradza się w seksualną grę władzy, w której staje się ostateczną obsesją. Czy nauczy się ich rządzić? Czy oni nadal będą rządzić nią?

"Nie możesz nikomu powiedzieć, że jesteśmy parą."
Drżę, patrząc na mojego najnowszego potwora błagalnym wzrokiem. "Więc mnie odrzuć i nie będziemy."
"Jeśli to zrobię, równie dobrze mogę cię stracić."
"Dobrze."
On drgnął, a jego oczy zmieniły się w płynne złoto, gdy mnie badał. "Nie. Nie dam ci ucieczki."
"Więc ja cię odrzucę!" mówię, a gniew gotuje się w moim wnętrzu.
Chwyta mnie za gardło, a iskry rozgrzewają moją skórę. "Zrób to, a wrzucę cię z powrotem do więzienia i zapomnę, że kiedykolwiek istniałaś." Patrzy na moje usta, jego oczy stają się czarne, gdy mówi: "Nie mogę cię odrzucić, dopóki nie będę miał dziedzica."
"Będziesz musiał mnie do tego zmusić!" syczę.
Śmieje się mrocznie. "Nie od ciebie. Od mojej przyszłej Luny."
Nie mogę powstrzymać bólu, który czuję, gdy to mówi. Moja klatka piersiowa płonie, a łzy zasnuwają mi wzrok. Co gorsza, on to zauważa i jego twarz łagodnieje.
Tak szybko znów jestem wściekła. "Więc cię zabiję."
Uśmiecha się złośliwie, pochylając się, aż jego usta zawisają nad moimi. "Proszę bardzo, spróbuj. Bo kiedy ci się nie uda, wyładowam swój gniew na twoim słodkim małym tyłku."


Blanca ma zostać stracona za morderstwo. Kiedy w końcu nadchodzi ten moment, wyczuwa swojego partnera. To nowy Alfa, Max, brat człowieka, którego zabiła. Gdy Max przerywa egzekucję, pojawia się iskierka nadziei, aż do chwili, gdy Max ogłasza, że zamierza sprawić, by cierpiała. Kiedy mściwy spisek grozi odebraniem Blance na zawsze, czy Max zaryzykuje wszystko, by mieć ją bezpieczną w swoich ramionach? Czy Blanca umrze, nigdy nie poznając jego prawdziwych powodów, dla których ją ocalił?

Miękkie, gorące usta znajdują muszlę mojego ucha i szepcze: "Myślisz, że cię nie chcę?" Popycha biodra do przodu, ocierając się o moje pośladki, a ja jęczę. "Naprawdę?" Chichocze.

"Puść mnie," jęczę, moje ciało drży z potrzeby. "Nie chcę, żebyś mnie dotykał."

Upadam na łóżko, a potem odwracam się, by na niego spojrzeć. Ciemne tatuaże na wyrzeźbionych ramionach Domonica drżą i rozszerzają się wraz z jego ciężkim oddechem. Jego głęboki, dołeczkowy uśmiech jest pełen arogancji, gdy sięga za siebie, by zamknąć drzwi na klucz.

Przygryzając wargę, zbliża się do mnie, jego ręka wędruje do szwu spodni i rosnącej wypukłości tam.

"Jesteś pewna, że nie chcesz, żebym cię dotykał?" Szepcze, rozwiązując węzeł i wsuwając rękę do środka. "Bo przysięgam na Boga, że to wszystko, czego pragnąłem. Każdego dnia od momentu, gdy weszłaś do naszego baru i poczułem twój doskonały zapach z drugiego końca sali."


Nowa w świecie zmiennokształtnych, Draven jest człowiekiem na ucieczce. Piękna dziewczyna, której nikt nie mógł ochronić. Domonic jest zimnym Alfą Czerwonej Watahy. Braterstwo dwunastu wilków, które żyją według dwunastu zasad. Zasad, które przysięgli NIGDY nie łamać.

Szczególnie - Zasada Numer Jeden - Żadnych Partnerów

Kiedy Draven spotyka Domonica, wie, że jest jego partnerką, ale Draven nie ma pojęcia, czym jest partner, tylko że zakochała się w zmiennokształtnym. Alfie, który złamie jej serce, by zmusić ją do odejścia. Obiecując sobie, że nigdy mu nie wybaczy, znika.

Ale nie wie o dziecku, które nosi, ani że w momencie, gdy odeszła, Domonic postanowił, że zasady są po to, by je łamać - i teraz, czy kiedykolwiek ją odnajdzie? Czy ona mu wybaczy?

"Chcę cię mieć, Truskawko, całą. Zawsze chciałem. Każdy oddech, każdy pocałunek, każda myśl... muszą należeć do mnie, bo tego pragnę. Cokolwiek zdecyduję zrobić z tobą, będę mógł. Kiedy tylko zechcę cię w moim łóżku, przyjdziesz. Nigdy nie możesz mi odmówić." Jego spojrzenie zwęziło się, gdy patrzył na mnie z góry i oblizywał wargi, błyskając kłami. "Jeśli się na to zgodzisz, nie pozwolę im cię skrzywdzić. Nie dotykaj nikogo, nie mów nikomu, po prostu rób wszystko, co ci każę, a będziesz bezpieczna. Bądź moim brudnym małym sekretem, Truskawko. Tak jak zawsze byłaś. Tak? Czy nie?"

Zadrżałam. "Ale co z tym partnerstwem? Co jeśli-"

"Tak czy nie?!"

Zamknęłam oczy i wyszeptałam, "Tak..."


Dawno, dawno temu była sobie dziewczynka, która miała wszystko, czego mogła kiedykolwiek zapragnąć. Była mniej więcej księżniczką bez tytułu. Córka Alfy i Luny, uważana za piękną i kochaną. Była światłem życia swoich rodziców, przynajmniej tak myślała.

Aż do dnia, kiedy ich prawdziwa córka została odnaleziona i sprowadzona do domu przez chłopca, którego kiedyś nazywała bratem.

Teraz jest tylko bezimienną sierotą. Codziennie karana i zmuszana do zapłaty za życie, które nie było jej.

Kiedy jej były brat, który stał się potężnym Alfą, a ostatecznie ją zniszczył, wraca do domu, wie, że musi uciekać. Bo jest taki sam jak reszta jego rodziny i nie ma szans, żeby przetrwała jego nienawiść.

Nie wie jednak, że to ona była powodem jego odejścia. Napędzany wstydem i mrocznym, skręconym pragnieniem posiadania jej, nigdy nie planował wracać, ale teraz, gdy wrócił, ma dwie opcje, jeśli chce przeżyć...

Uciekać tak daleko i tak szybko, jak tylko może...

Albo dać mu to, czego chce i stać się jego brudnym małym sekretem...

Problem w tym, że... on może być również jej brudnym małym sekretem...