Proloog/Profetie

Fluisteringen van het Oude Bloed.... Verteld door Elowen's droom... of misschien herinnering... de spreuk verbergt de waarheid....

De wereld was ooit heel. Voordat magie versplinterde en in de aarde sijpelde als gemorste goddelijkheid. Voordat de goden en godinnen zich van elkaar afkeerden, partijen kozen, wezens creëerden, macht in bot en ziel fluisterden.

Nu is de wereld verdeeld. Door soorten. Door bloed. Door goden. De Weerwolven en Lycans waren de eerste krijgers van de Maan. Geschapen om in het donker te jagen, om het evenwicht tussen roofdier en prooi te beschermen. Ze lopen op twee benen, maar hun zielen rennen op vier. Lycans lopen op twee benen. Ze zijn kracht, loyaliteit, instinct.

Ze buigen voor de Maangodin, wiens zilveren licht hun kracht wekt en hen aan het lot bindt. Voorbestemde zielen waren ooit normaal... één ziel geboren in twee lichamen. Nu? Zeldzaam. Verbleekt. Gebroken door eeuwen van bloedvergieten.

De Heksen en Magiërs waren gehouwen uit de wortels van de wereld. Kinderen van de Aardgodin, hun magie pulseert met het ritme van de natuur. Dranken, spreuken, elementaire bevelen... Ze hanteren de schepping als een zwaard.

Maar ze werden lang geleden verdeeld. Mannelijk en vrouwelijk. Magiër en heks. Trots verbrijzelde hen. Ze verbergen zich in bossen, in ruïnes, in de oude bloedlijnen van Schotland. Elk jaar worden er minder geboren. Hun magie is sterk, maar hun harten zijn moe en ze verlangen naar verbinding.

De Fae werden geboren uit sterrenlicht en kattenkwaad. Hun rijk is een levend, ademend wezen... een magische planeet op zich, geregeerd door elementaire hoven en wilde ambities. Ze verouderen niet zoals stervelingen. Ze houden niet gemakkelijk van iemand. Maar als ze dat doen, is het eeuwig.

De Draakwisselaars antwoorden alleen aan hun eigen goden. Ze aanbidden de Lucht en Schat. Hun kracht is verbonden met de elementen, met opgehoopte schatten en met oude vlammen. Elke draak draagt een element... vuur, storm, ijs, aarde, water, lucht.

De zeldzame... bezitten meer dan één element. Deze Draakwisselaars regeren over de anderen. Dan heb je de ware draken, die niet veranderen en telepathisch spreken. Ze antwoorden alleen op hun Koning en een ruiter als ze die hebben.

De Vampiers... zijn vervloekte goden in sterfelijke huid. Ze werden gecreëerd door de wraakzuchtige Bloedgodin... een donkere rebellie tegen licht en zuiverheid. Hun aantal is afgenomen, maar hun kracht blijft. Eén druppel fae-bloed kan hen elementaire magie geven. Eén smaak van wolvenbloed, en ze zien je herinneringen.

Hun Bloedgodin is kwaad. Bedrieglijk, eisend om constant bloed en offers en krachtig. Ze is het bederf tussen de sluier.

Vampiers zijn snel, tijdloos, gevreesd door allen... en vertrouwd door niemand. Ze genieten van angst en pijn en verspreiden duisternis door de rijken.

De Beestwisselaars, leeuwen, beren en vossen werden begiftigd door de Zonnegod, ze zijn krachtig tijdens daglicht, verbonden met instinct en genezing. Ze zijn zeldzaam, vredig en privé, verborgen levend in het noorden. Hun roedels worden geregeerd door eenheid, niet door dominantie. De beesten zijn de ware genezers en vredestichters. Maar zelfs vrede heeft zijn prijs.

Hybriden waren nooit bedoeld om te bestaan. De goden waarschuwden ertegen. Het lichaam is niet bedoeld om twee soorten te bevatten. De magie vecht. Het kind sterft.

Maar soms... grijpt een godin in. En wanneer ze dat doet... leeft een hybride.

Krachtig. Gejaagd. Verboden.

Het Aegis Protocol, een door mensen en Vampiers gerunde organisatie gehuld in leugens en valse vrede, jaagt en vangt elke hybride die ze vinden. Ze gebruiken hun bloed. Ze fokken ze. Ze snijden ze open om te zien wat hen goddelijk maakt. Ze proberen een super hybride soort te creëren, tot grote ergernis van de Goden.

De Holle Geloofsbelijdenis is erger... mensen die voor de lol doden, die magie zien als ziekte en een plaag. Ze hebben hele roedels vernietigd, heksenkringen tot as verbrand, draken midden in de vlucht gevangen en in trofeeën veranderd. Ze vangen en doden zonder genade. Mannen, vrouwen, kinderen. Alles wat niet menselijk is.

De magische wereld sterft... niet door oorlog tussen wezens, maar omdat ze te verdeeld zijn om zichzelf te redden. Duizenden jaren gescheiden, groeiend weg van de Oude Wegen.

Maar er is een profetie. Een gefluisterd uit de botten van de maan, geëtst in fae-steen en begraven in drakenvlam.

Een kind van wolf en fae.

Geboren onder een bloedmaan.

Gemarkeerd door magie en lot.

Een vat voor de Maangodin zelf.

Ze zal vijf tekens dragen.

Vijf metgezellen.

Vijf soorten.

Ze zal de kooien verbranden.

Ze zal de wereld bijeen huilen.

Als ze overleeft.

En ergens, drie dagen voor haar 18e verjaardag, in het lichaam van een meisje met ogen als de lucht en een te bewuste wolf... roert die profetie zich.

En de jacht begint.