HOOFDSTUK NEGEN: HET PLAN MISLUKTE
Ariel was net op weg naar het toilet om zichzelf te verlichten toen ze voelde dat iemand haar scherp aanstaarde. Ze negeerde het, aangezien ze al gewend was aan zulke blikken. Nadat ze zichzelf had verlicht, waste ze haar handen in de gootsteen en liep naar de deur. Terwijl ze de deurhendel trok, merkte ze dat deze niet bewoog, hoeveel kracht ze ook gebruikte om te trekken. Toen drong het tot haar door, ze was door iemand opgesloten in de toiletten. Goed, ze besloot te wachten tot ze kwamen om haar te vertellen waarom ze haar daar hadden opgesloten. Terwijl ze wachtte, kwam er een idee in haar op. Ze glimlachte ondeugend, liep naar het raam en opende het half.
"Waarom schreeuwt ze niet? Weet je zeker dat je haar hebt opgesloten?" Velma, die ongeduldig begon te worden, vroeg haar handlangers fel.
"Ja, we hebben het echt gedaan, we zorgden ervoor dat ze naar binnen was gegaan voordat we de deur op slot deden, toch?" Een van haar handlangers antwoordde en wachtte op bevestiging van haar twee andere vrienden, die haastig knikten met zekerheid.
"Ben je zeker dat ze niet is ontsnapt?" vroeg Velma onzeker.
"Ja, ik kan je verzekeren, bovendien, de ramen in het toilet zijn veel te hoog om iemand erover naar de grond te laten springen." Een andere handlanger antwoordde zelfverzekerd.
Dat was vreemd. Er werd geloofd dat geesten echt bestonden op de Anderson middelbare school. Vooral de beroemde geruchten, dat twee meisjes zelfmoord pleegden in de meisjestoiletten en sindsdien zijn ze nog steeds gevuld met wrok. Hun aanwezigheid wordt altijd gevoeld in de toiletten. Velma geloofde niet dat een jong meisje zoals Ariel zo'n angstaanjagende beproeving zou overleven.
"Maak de deur open en duw hem!" beval Velma.
"Ja" antwoordde een handlanger terwijl ze haastig de deur opende.
Toen de deur werd geopend, werden ze begroet door totale duisternis. Voordat ze konden reageren, trok een hand de vier van hen snel in een zwaai naar binnen. De vier meisjes reageerden niet totdat ze een luid gedreun hoorden van de deur die dichtsloeg en van buitenaf werd vergrendeld. Omdat ze allemaal zo bang waren voor de geesten, kropen ze samen in een hoek en bibberden angstig. Plotseling blies een sterke wind, waardoor hun haren recht overeind kwamen. Ze waren nu heel zeker dat er echt een geest bestond. De wind die daarna blies was te angstaanjagend voor hen. Het werd zelfs vergezeld door wat gefluit. Dit zorgde ervoor dat de vier meisjes samen in elkaar kropen en in doodsangst begonnen te schreeuwen.
Ariel, die wachtte tot de show begon, krulde haar lippen ondeugend en liep nonchalant weg. Ze had één hand in haar zak terwijl ze casual liep. Dit zorgde ervoor dat ze zo stijlvol leek dat studenten een paar keer extra naar haar moesten kijken voordat ze weer verder gingen met wat ze aan het doen waren.
"Hmph, wat maakt het uit dat ze mooi is? Haar vuile was is blootgesteld op het schoolforum." een mollig meisje dat de kreten van verbazing van studenten hoorde toen ze Ariel zagen, snoof en berispte hen minachtend.
"Ja, ze ziet er goed uit van buiten, maar is van binnen verrot, wat een verspilling!" zei een andere leerling.
"Je hebt gelijk, ze is gewoon een mooie vaas, wat heeft het voor nut, hè?" merkte een jongen sarcastisch op.
Na al deze opmerkingen gehoord te hebben, was Ariel er zeker van dat er iets gaande was op het schoolforum, en dat het iets met haar te maken had. Ze liep naar haar klasstroom om een kijkje te nemen. Toen ze de klas binnenkwam, stopten de lopende gesprekken onmiddellijk en iedereen deed alsof ze verdiept waren in hun boeken. Toen ze naar Maya keek, keek Maya schuldig weg, wat haar vermoeden verder bevestigde. Ze ging op haar stoel zitten, haalde haar mobiele telefoon uit haar kluisje en zette hem aan. Toen ze het schoolforum opende, werd ze begroet met alle verwensingen van verschillende mensen die de draad hadden gelezen die anoniem was gepost.
"Hé, gaat het goed met je? Ik probeerde te discussiëren met die pestkoppen, maar ze overtroffen me." Maya zuchtte terwijl ze klaagde.
"Het is oké, dank je wel" bedankte Ariel haar oprecht. Ze was echt geraakt dat iemand bereid was voor haar op te komen toen ze werd gepest.
Op de zevende verdieping van de Cliffstad Corporation was een man druk bezig met het doorbladeren van de dossiers toen er van buiten werd geklopt. De man was Cliff Hovstad, Ariels broer en hun eerstgeboren broer.
"Kom binnen!" zei hij kalm.
Leon, zijn assistent, opende de deur en kwam binnen met een stapel papieren en een dossier.
"Meneer, de dingen die u me vroeg te controleren," zei Leon, terwijl hij het dossier op tafel legde.
"Oké, je mag gaan," instrueerde Cliff hem.
"Ja meneer," stemde Leon toe en vertrok.
Cliff nam het dossier en begon er doorheen te bladeren. Hoe meer hij las, hoe meer de ruimte tussen zijn wenkbrauwen zich fronste. Hij las door de vuile dingen die Ariel had gedaan terwijl ze op het platteland was. Terwijl hij haar prestatierapporten bekeek, was hij nu zeker genoeg dat er iets niet klopte. Zijn interesse in zijn kleine zus Ariel werd sterker. Het leek erop dat zijn zus veel geheimen had, en hij moest ze één voor één ontrafelen.
In de residentie van de Hunter, in Bellamy's studeerkamer, kwam er van buiten een klop, wat hem afleidde van wat hij aan het doen was.
"Kom binnen!" beval Bellamy duister.
Liam, zijn assistent, kwam binnen terwijl hij een mobiele telefoon vasthield. Hij schraapte zijn keel en zei:
"Baas, u moet hier naar kijken." Hij zei terwijl hij hem zijn mobiele telefoon overhandigde. Op het scherm stond de draad die eerder die dag anoniem was gepost over Ariel en de beledigingen en verwensingen die naar haar waren gericht. Ze waren zo respectloos en kwetsend dat zelfs iemand zo zwartgallig als Bellamy Hunter zich gekwetst voelde door ernaar te kijken. Hoe kon zo'n kwetsbaar meisje dat alleen aan? Hij vroeg zich af hoe ze zich voelde na zo'n fiasco alleen te hebben doorgemaakt.
Hij glimlachte plotseling, Liam, die bekend was met die glimlach, wist dat iemand de woede van de baas zou moeten ondergaan.
"Hoe durven ze!" gromde Bellamy plotseling sinister, zijn stem galmde door de studeerkamer.
