HOOFDSTUK ACHT: TWEEDRACHT ZAAIEN
"Ariel..." Ivy mompelde de naam, haar stem doordrenkt van immense haat. Ze keek rond in de klas en merkte dat mensen haar vreemde blikken toewierpen. Sommigen keken met leedvermaak, anderen met spot. Ivy voelde zich zo koud, alsof haar lichaam in een ijskelder was ondergedompeld. Het gevoel was zeer onaangenaam en overweldigend.
"Ivy, Ivy!" Ivy voelde iemand op haar tikken, wat haar uit haar mijmering haalde.
"Huh?" Ze draaide zich om naar haar buurvrouw, die haar verward aankeek.
"Gaat het wel goed met je? Ik praatte tegen je, maar je was helemaal in gedachten verzonken," legde haar buurvrouw Yvonne uit.
"Oh, het gaat wel. Ik ga even naar het toilet." Ivy verontschuldigde zich en vertrok haastig.
Phew! Yvonne slaakte een zucht van verlichting. Net toen ze Ivy's verwrongen gezicht en sinistere ogen zag, voelde ze zich bijna alsof ze oog in oog stond met een monster. Maar toen ze weer naar haar keek, zag ze dat haar gezicht weer normaal was. Ze twijfelde zelfs aan zichzelf. Misschien speelde haar ogen weer trucjes?
"Jemig! Heb je gezien hoe verwrongen haar gezicht was?" vroeg een klasgenoot, huiverend, nadat Ivy de klas had verlaten.
"Ja, het was echt eng! Zou ze al die tijd een masker hebben gedragen?" vroeg een andere jongen uit de achterste rij verward.
"Het is haar verdiende loon, ze is altijd zo verwaand geweest." Jessie, een aartsvijand van Ivy, spotte vrolijk. Ja, vanaf het begin had Jessie altijd het gevoel gehad dat Ivy een masker gebruikte om te krijgen wat ze wilde. Ze leek zo schijnheilig, altijd zielig doen. Jessie haatte schijnheilige mensen het meest.
Ivy, die naar de toiletten rende en de deur dicht smeet. Ze keek naar haar verwrongen gezicht met een sinistere uitdrukking in de spiegel van het toilet, en schreeuwde zo hard als ze kon. Toen ze klaar was met uitrazen, waste ze haar gezicht en stelde haar verwrongen uitdrukking bij naar een normale. Plotseling kreeg ze een idee. Ze glimlachte kwaadaardig.
"Ariel, geef mij maar de schuld, om van je af te komen, moet ik je reputatie ruïneren." zei ze glimlachend. Ivy had al een tijdje de drang om Ariel van school te laten verdwijnen.
Terwijl de studenten in de klas zaten, verspreidde zich langzaam een draadje over het schoolforum. Het was gepost door een anoniem account. Dit was de inhoud van de post:
"Ariel, de nieuw benoemde campusbelle, blijkt de jonge juffrouw van de beroemde familie Hovstad in Ocean City te zijn. Er wordt gezegd dat ze op vijfjarige leeftijd naar het platteland werd gestuurd omdat ze als een ongeluk werd beschouwd. Op het platteland bleef ze problemen veroorzaken op elke school waar ze werd ingeschreven. Met haar slechte prestaties en het in elkaar slaan van leerlingen, werd ze altijd gedwongen om naar verschillende scholen over te stappen. Wat een onruststoker! Ook betekent dat duidelijk dat ze Ivy's zus is. Waarom denk je dat ze dat feit voor mensen verborgen hield? Bovendien, met haar cijfers, denken jullie dat ze in aanmerking komt om naar de machtige Anderson middelbare school te gaan?"
Deze thread veroorzaakte plotseling een sensatie in de hele Anderson middelbare school.
Met de Wind Mee: Tsk, te bedenken dat ik haar ooit als mijn godin zag. Ze is zo verachtelijk.
Jouw Moeder: Hmph, wie had gedacht dat ze zo'n persoon zou zijn? Ik voel me misselijk als ik aan haar denk.
Mooie Kitty: Hé, betekent dat dat ze via een achterdeur naar Anderson middelbare school is gekomen?
Lassie: Natuurlijk, anders op welke manier?
Pop: Jongens, wat als het gewoon een gerucht is? Ik geloof niet dat ze zo'n persoon is.
Met de Wind Mee: Hé @Pop, ben je door haar gestuurd of wat? Wat is je relatie? Hmph, rot op, snotaap!
Maya, wiens gebruikers-ID Pop was, werd zo boos dat haar neusgaten uitzetten. Ze probeerde alleen maar voor Ariel, haar tafelgenoot, op te komen. Waarom scholden mensen haar uit? Ze logde boos uit en besloot een dutje te doen aan haar bureau, niet voordat ze een blik wierp op de slapende Ariel aan haar linkerzijde, die nog steeds geen idee had van de storm op het schoolforum.
In stream A stonden mensen om Ivy heen, en ze was zo blij omdat ze altijd de enige wilde zijn die in de schijnwerpers stond. Haar lippen krulden trots omhoog.
'Zie je? Ze hoefde alleen maar haar vinger te bewegen en iedereen zou naar haar pijpen dansen,' dacht ze zelfingenomen.
"Ivy, waarom heb je ons niet verteld dat Ariel je zus was?" vroeg Yvonne, haar tafelgenoot.
"Ik wilde het jullie aanvankelijk vertellen, maar zij..." Ivy stokte in haar woorden terwijl ze haar verhaal deed.
"Ze moet je hebben bedreigd, toch?" vroeg Velma, Ivy's beste vriendin, kil. Ze was ongeduldig. Ze vond Ariel verachtelijk. Hoe kon ze haar bloedzus bedreigen om hun bloedrelatie niet te onthullen?
"Nee, mijn zus is niet zo'n persoon, ze was gewoon bang dat mensen zouden vragen hoe ze met haar cijfers op Anderson middelbare school is gekomen." Ivy schudde voortdurend haar hoofd terwijl ze de niet-bestaande tranen uit de hoeken van haar ogen veegde. Door dit te zeggen, impliceerde Ivy dat Ariel echt via een achterdeur Anderson middelbare school was binnengekomen, iets wat de leerlingen op school ongepast vonden. Ze was stiekem verheugd bij de gedachte aan hoeveel mensen Ariel hierdoor zouden verafschuwen.
"Ze pest je altijd, maar je spreekt nog steeds goed over haar, je bent te goed, Ivy, en daarom maakt ze daar misbruik van. Maak je geen zorgen, ik zal een manier vinden om haar een lesje te leren voor jou." Velma klopte Ivy op haar rug als een manier om haar te troosten.
"Maar wat als ze gewond raakt?" vroeg Ivy bezorgd terwijl ze aan Velma's hand trok.
"Maak je geen zorgen, ik weet wat ik moet doen." Velma klopte Ivy op haar schouder ter geruststelling, en liep toen met haar groep weg. Terwijl Velma wegliep, keek ze niet om, anders zou ze Ivy's triomfantelijke en zelfvoldane glimlach hebben gezien.
"Ariel, je weet niet wat je vandaag te wachten staat..." Ivy gaf een lage maniakale lach. Na enige tijd konden pijnlijke kreten worden gehoord vanuit de dames toiletten.
